Rozglądam się. Wokół panują egipskie ciemności, nie widzę nic. Nie wiem, gdzie iść, co robić, mój głos ginie w mroku, gdy usta otwierają się by krzyczeć. Byłeś Ty, byłam ja. Ja, taka mała. Teraz też jesteś, stoisz obok, uśmiechasz się kojąco, patrząc na mnie. Nie mówisz nic, wiesz, że nie usłyszę. Przedtem szyba dzieląca nas była cieńsza. Pamiętam tamte dni. Pamiętam to uczucie szczęścia.
Gubię się na nowo. Szukam dna, by móc się odbić. Staram się oprzeć napierającym na mnie masom pustki. Ciśnienie jest nie do zniesienia. W każdej chwili moja porcelanowa skóra może pęknąć i zamienić się w nic nie znaczący pył. Jakby nie było nawet tej małej mnie.
Uśmiechnę się z przekorą. Wytrwam. Nie mogę zostać pokonana.
Powroty nie są łatwe. Mam nadzieję, że ktoś jeszcze mnie pamięta.
Nie mozna dac sie pokonac. Nie warto dac sie pokonac. Trzeba walczyc.
OdpowiedzUsuńW sumie nie zle Ci sie to skojarzylo. Po prostu w srdoku pustka i chec odejscia.
Własnym lękom trzeba stawiać czoła. Zawze i wszędzie.
UsuńJest kilka takich miejsc, w niektórych często bywam, gdy biegam.
Musisz częściej tu bywać ! :(
OdpowiedzUsuńZamiast czekać aż upadniesz na dno, by móc się od niego odbić, wzbij się w pewnym momencie w górę. To będzie mnie bolało niż zderzenie z twardym betonem.
Tylko jak się tu wzbić bez punktu oparcia? Skrzydeł w sobie nie obudzę, nie w tym momencie.
UsuńA bywać nie było po co. Brak chęci... Nie wiedziała co mówić, co pisać. To wszystko było zbyt zagmatwane.
Nie wiedziała, cy po prostu wolałaś tego nie robić ?
UsuńA widzisz..ja obudziłem i jestem z tego dumny.
Wiele jest w Tobie, tylko to musisz znaleźć, a to nie jest ani trochę łatwe. Ale każde dno jest dobre do odbicia się.
OdpowiedzUsuńczłowieka można zniszczyć, ale nie pokonać. Będzie lepiej, musi być lepiej.
OdpowiedzUsuńPowróć sama dla siebie i nie patrz na to, czy ktoś pamięta. Nie zostaniesz pokonana.
OdpowiedzUsuńGrunt to bojowe nastawienie ;)
OdpowiedzUsuń